Divinity II: Flames of Vengeance - oceny

     Muszę przyznać, że ten krótki dodatek skutecznie nadrabia zaległości, jakie pozostawiło Ego Draconis. Wciąga, intryguje i... wciąż pozostawia po sobie dziwny, erpegowaty posmak. Ciężko jest oceniać dodatek i nie kopiować podstawowej wersji xD

PLUSY:

1. Muzyka - tak, tak, tak, niejednokrotnie nuciłam ją pod nosem wykonując zadania czy tupałam w rytm stopą pod biurkiem xD
2. Behrlihn - sama jego postać nasuwa mi Architekta z Dragon Age. Poza tym, gość jest nad wyraz zdegenerowany, na wskroś przepełniony grozą i do szpiku kości zły. No i brzydki xD Ale i tak go nie uwolniłam, pomimo mojego lubiaństwa wobec niego ^^"
3. Wieża bitewna - nadal stoi gdzie stała i można z niej korzystać podobnie jak w podstawce.
4. Zakończenie - choć wyjątkowo banalne, pomijając irytującą misję z eskortowaniem, to i tak wymalowało uśmiech na mej twarzy :D Bardzo sympatyczne, bez wielkiej pompy i bezbrzeżnego heroizmu.

MINUSY:

1.  Brak różnorodności - myślałam, że po Ego Draconis ekipa ze studia wleje sobie trochę oleju do głowy i zróżnicuje duchy i NPC... ale nie, żadnych nowych biernych postaci, potwory wieją nudą. Wysilili się i chociaż zombie dodali.
2. Działanie - nauczyłam się zapisywać stan gry przed wyjściem z każdego budynku. Powód? Program przestawał działać i się zamykał podczas ładowania lokacji. Wkurzało jak diabli i miałam ochotę rzucić grą w pierony. Nie wiem jak wersja Steam'owa, bowiem grałam na pudełkowej premierowej DKS.

Divinity II: Ego Draconis - oceny

     Na dłuższą metę ten erpeg zmęczył mnie dosyć mocno. Już przy końcówce miałam problemy żeby kontynuować zabawę, ale dałam radę i przebrnęłam do końca xD Był to pierwszy i ostatni raz, gdy przeszłam tę grę...

PLUSY:

1. Fabuła - nie mam co narzekać, opowieść mnie wciągnęła, a chwilowo nawet zaskakiwała.
2. Muzyka - nuty występujące w grze powodowały, że niejednokrotnie wybijałam sobie rytm nogą pod biurkiem :P
3. Atrybuty z humorem - miło było poczytać, jak przy odpowiedniej ilości punktów atrybutu zmienia się zabawna, ośmieszająca opinia o mojej postaci xD
4. Wieża Bitewna - w sumie niewiele z niej korzystałam, ale cała ta wyspa, na której umiejscowiono wieżę, przydała mi masę frajdy. Poza tym, posiadanie własnego alchemika, trenera czy nekromanty to duży plus.
5. Smocza postać - miłośniczka smoków we własnej osobie, jak mogłabym nie uznać przemiany w to majestatyczne stworzenie za plus? :D Poza tym, całkiem dobry środek lokomocji, niestety, nie wszędzie dostępny..
6. Lokacje - o dziwo, nie powtarzały się. Nawet podziemia miały swoje charakterystyczne różnice. Ni8e było ich za wiele, ale naprawdę oddawały klimat wydarzeń :)

 MINUSY:

1.  Upierdliwy głos - teksty jakimi zaszczycała mnie Talara niejednokrotnie budziły we mnie niechęć zarówno do dalszej gry, co do samego smoka...
2. Bieganie - za dużo powolnego przemieszczania się po całej (dużej) mapie. W prawdzie są kapliczki, ale w wiele miejsc nie da się dostać teleportem. Formy smoka też nie wszędzie można użyć.
3. Nuda - jak przez pierwsze kilka godzin gra była dla mnie ciekawą zagadką i nowością, tak z czasem zaczęło wiać nudą. 
4. Błędy - wpadłam na kilka, które uniemożliwiły mi wykonanie pewnych zadań. Choćby jaskinia z której mamy zdobyć książkę dla Barbatosa - przeszłam platformy w odpowiedniej kolejności, ale przejście i tak pozostało zamknięte. (sprawdzono w internecie, czysty bug)
5. Brak możliwości odrzucenia przyjętego zadania - w Fiordach Orobarskich przeszła mi chęć na wykonywanie misji pobocznych, a niestety większość przyjęłam... nienawidzę mieć syfu w dzienniku z zadaniami...
6. Zdystansowani przeciwnicy - nie ma to jak grać wojownikiem na dwie bronie i biegać za mobami, które w 90% atakują z dystansu... och, jak cudownie, znów mnie ogłuszył i odbiegł >.< Niewielu wrogów atakowało wręcz.

Torchlight - oceny

     Torchlight należy do jednej z moich ulubionych gier, w które zagrywałam się co nie miara swojego czasu :D Nadal nabiera mnie ochota, aby niezobowiązująco wejść na pięć minut do tego świata i iść po prostu przed siebie, siekąc grupy paskudztw..






PLUSY:

1. Grafika - bardzo charakterystyczna, nietuzinkowa i wpadająca w oko z lekkim zabarwieniem komiksowym/kreskówkowym. 
2. Zwierzaki - bieganie samotną postacią nigdy nie sprawiało mi frajdy, natomiast twórcy Torch'a postanowili umilić rozgrywkę, dodając walecznego psa i kota do wyboru. Co lepsze, zwierzaki nasze mogą nosić ekwipunek, uczyć się zaklęć a co najważniejsze, w każdej chwili pójść do miasta i zrobić zakupy :D
3. Wędkarstwo - nie ma to jak po ciężkiej rozróbie chwycić za wędkę i łowić ryby :D Ryby, które zmienią naszego zwierzaka w monstrualne bestie.
4. Umiejętności - jedna z niewielu gier, w której nie potrafię zdecydować się na dane umiejętności, gdyż jest ich naprawdę konkretne mrowisko (jak na ten 2009 rok).
5. Klasy - alchemik, niszczyciel i pogromczyni... brzmi zdecydowanie lepiej niż mag, wojownik i łuczniczka xD A poza tym, zdecydowanie bardziej te niekonwencjonalne nazwy odpowiadają umiejętnościom bohaterów ;)
6. Brak ram klasowych - dlaczego niszczyciel nie mógłby biegać z łukiem? A alchemik z dwoma toporami? Rób co chcesz, noś co chcesz! To jest to :D
7. Skrzynki - Osobna dla każdego bohatera oraz wspólna, co w sumie daje dwa razy więcej miejsca na wartościowe skarby. Poza tym, aby przekazać innej swojej postaci odpowiednie znalezisko, nie trzeba kombinować :P
8. Handlarze, zaklinacze itp. itd. etc. - tak niewielkie miasteczko jak Torchlight jest naprawdę oblegane przez różnej maści mistyków, kupców, zaklinaczy czy innego typu przydatne tałatajstwo.
9. Muzyka - nadaje grze przyjemny klimat, nawiązuje do sławetnego Diablo (w końcu spod ręki Matt'a Uelmen'a) i pozwala wczuć się w ten ponury świat.
10. 100 lvl - w tej grze można ze swoją postacią spędzić dość sporo czasu, nie mordując się przy tym z powolnie idącym expem xD

MINUSY:

1.  Minimapa - jest tak prosta, że trudno się na niej odnaleźć. Powiększona minimapa (a może to już mapa?) jest identyczna i nie można jej przesuwać, by obejrzeć całą lokację.
2. Lokacje - po ukończeniu kampanii powtarzalność terenów staje się męcząca.
3. Przywołańcy i ścieżki - co tu dużo mówić, pan robi swoje, a przywołane istoty co innego. Ile razy było tak, że zwierzaki stały przy ścianie, obok schodów (po drugiej stronie rzecz jasna moby) a ja biegałam wśród potworów i ledwie z życiem uchodziłam.
4. Tłumaczenie - wyjątkowo amatorskie i niedopracowane. Np. Speedy Miecz Bogactwa, albo ta długa, chyba niemiecka nazwa żaru życia...
5. Monotonia - pojawia się z czasem, bo ile razy można wykonywać misję typu idź-zabij-przyjdź. Jako miłośniczka tego gatunku, ledwie to odczuwam, a jednak.. :P
6. Brak resetu - no cóż, trzeba się porządnie zastanowić, zanim doda się punkt umiejętności czy atrybutów, bo będzie to decyzja ostateczna.
7. Przedmioty - ich różnorodność nie powala, podobnie jak posiadane przez nie bonusy. Zestawy wypadają miernie, a legendarne nie są niczym szczególnym.

Walentynky

     Nie lubię tego "święta" i staram się o nim nie myśleć... A mimo to co roku Net robi wszystko, by mi o nim przypomnieć xD

     Dobram, świąteczna dygresja była, czas teraz na diablową głupotkę :D To co widzicie na poniższym screenie to wcale nie jest barbarzyńca i szaman.

To po prostu nowa kuracja sterydowa, której pan po prawej jeszcze nie zastosował. Gdy się na nią zdecyduje, będzie wyglądał dokładnie jak ten pan po lewej xDDD

Realms of Ancient War - oceny

     Jest to jeden z niszowych tytułów przedstawiających gatunek Hack & Slash (czy ostatnio modne Action RPG), w którym wcielamy się w jednego z trzech bohaterów, aby ocalić krainę przed panoszącym się złem. Brzmi standardowo, a w praktyce polecam wyłącznie fanom gatunku ^^"



PLUSY:

1. Grafika - jest całkiem niezła, nie uderza w oczy krzywiznami czy archaicznymi teksturami. 
2. Różnorodność lokacji - mamy ich do zwiedzenia całkiem sporo, począwszy od standardowych pustyń, lodowych wzgórz, przez bajeczne lasy czy popadające w ruinę zamki i wiele innych.
3. Muzyka - nieprzeciętna, przyjemna i wpada w ucho :)
4. Łatwość obsługi - bynajmniej nie jest to tytuł, w którym gracze zostaną zawaleniu masą kombinacji klawiszy czy skrótów opcji. Poza tym niezwykle intuicyjny system.
5. Przejrzysty interfejs - nie ma bałaganu, nawału bezużytecznych informacji czy milionów zbędnych statystyk.
6. Klimat - chociaż R.A.W. do najmocniejszych tytułów nie należy, to i tak pozwala graczowi odczuć klimat świata.
7. Opętanie - może to i bzdurka, ale mnie możliwość opętania potężnego wroga jak najbardziej przypadła do gustu :D

MINUSY:

1.  Brak mapy i minimapy - zamiast tego mamy strzałkę, która wskazuje przybliżoną drogę do celu. Zwykle przez góry, ściany i inne przeszkody...
2. Patetyczne teksty - barbarzyński wojownik o przepotężnym demonie: "mam ochotę zdzielić go w łeb...". To tylko przykład. Jest tego więcej.
3. Multiplayer - niby jest, ale strasznie trzeba kombinować. W dodatku można grać tylko na jednym komputerze :/ Mnie się to jeszcze nie udało, ale w sumie nawet nie próbowałam xD
4. Przedmioty - jakieś tam są, ale naprawdę niewiele. 
5. Zadania - coś się znajdzie, ale w większości wykonuje się je mechanicznie.
6. Podświetlenie potworów - ile to tałatajstwo miało punktów życia, to nie wiem. W dodatku ciężko atakować wroga, którego równie ciężko zaznaczyć, a podświetlenie jest szczątkowe.
7. Krótka - stanowczo za krótka. Pomimo tych wszystkich minusów grało się naprawdę dobrze.

Co ta gra takiego ma, czego inne nie mają...

     Ku gwoli ścisłości, chodzi o Diablo III. Tak, nie wiem co mnie strzeliło, ale przemordowałam się i nabiłam ten osiemdziesiąty mistrzowski, o xD

 

     A poza tym pada śnieg, cholerna zima jednak wróciła, wciąż szukam pracy i czekam na wyjście tego legendarnego już dodatku >.< Życzcie powodzenia... we wszystkim. Ten czas tam sobie leci w dole, tylko trzeba odświeżyć stronę.. xD

Biebronkowy giermasz

     Nie ukrywam, że spodziewałam się czegoś większego xD To znaczy większej większości gier, jakie były reklamowane i wypisane przez nieszczęsne CDP.pl... W żadnej Katowickiej Biebrze nie było dodatku do Warhammera - Retribution - na którym chyba najbardziej mi zależało. No i Worms Revolution było tylko w formie gamebook'a, a nie box :/ Tak czy owak, dopadłam WH40k DoW II Chaos Rising i właśnie Wormsy, a to już coś ^^
     Najbardziej podobało mi się zachowanie poszczególnych osób na MG, którzy doskonale wiedzieli, że gry dostać można było wczoraj między 20-21, a nikt nikogo o tym nie zawiadomił, nawet zainteresowanych znajomych :/ Cóż, prawdopodobnym jest więc, że moje niedoszłe łupy były w tych sklepach, tylko że nie dotrwały do oficjalnej premiery xD

Puzzle Quest: Challenge of the Warlords - oceny

     Tytuł niebywały i wart zapamiętania, szczególnie, że przebił stereotypowy system gem-matching'owy i ruszył całą serię komputerowych erpegów. Pełen poważniejszych potyczek jak i minigier mających na celu oblężenie miasta, schwytanie jeńca czy ujarzmienie wierzchowca.





PLUSY:

1.  Fabuła - gra logiczna polegająca na łączeniu kolorystycznie klejnotów może mieć fabułę i to całkiem niebanalną :)
2. Styl - świetnie wykonane cRPG z krwi i kości (cyfrowych, rzecz jasna) w konwencji gry logicznej? Ja to kupuję.
3. Różnorodność - pełna paleta potworów oraz przedmiotów, po prostu mrowie! No, przynajmniej z początku xD
4. Wolny wybór bohatera - sam decydujesz, jaką klasą i płcią zagrasz :)
5. Twierdza i oblężenia - ciekawy smaczek pozwalający cieszyć się kolejnymi godzinami rozrywki.
6. Jeńcy i wierzchowce - pokonawszy odpowiednią ilość przeciwników danego typu, można przy następnym spotkaniu pojmać ich żywcem i wtrącić do lochu, lub ujarzmić i dosiąść zwiększając tym samym szybkość ruchu naszego bohatera (nie licząc o dodatkowej umiejętności zwierza wierzchowego w walce).
7. Ulepszanie - jeńcy i wierzchowce dają nam dodatkową zdolność, którą nasz bohater może przyjąć na listę aktywnych umiejętności. Umiejętności te można ulepszać wygrywając minigry. Dotyczy to także ulepszania zwierzaków pod siodło :P
8. Grafika - oddająca klimat wschodnich produkcji, nie będąca wschodnim tworem przy okazji. Innymi słowy, bardzo mangowy, kreskówkowy klimat pozwalający oderwać się od "poważnych" produkcji.
9. Czas na grę - Puzzle Quest jest tytułem, do którego można zasiąść zarówno na 5 minut, jak i pięć godzin ;)
10. Syndrom jeszcze jednej misji - wciąga jak nic, co tu dużo pisać xD

MINUSY:

1.  Wędrówka - gdyby nie wierzchowce, gra dłużyłaby się na samym łażeniu od punktu A do punktu B... czasem przez całą mapę.
2. Mały dziennik - można wykonywać tylko 4 misje równocześnie. W późniejszych etapach gry zaczyna przeszkadzać, gdy zamiast wykonać kilka zadań w jednym odległym zakątku, trzeba zasuwać tam kilka razy...
3. Spryt - atrybut odpowiedzialny za współczynnik rozpoczynania potyczki. Dosyć zabawne, gdy szkielet ma więcej sprytu niż czarodziej xD
4. Szczęście przeciwników - ten kto zaczyna, zyskuje niejednokrotnie dużą przewagę. A przeciwnicy są zwykle dużo sprytniejsi (chyba, że gracz pakuje w Spryt).
5. Monotonia - z biegiem czasu pojawia się ewidentna rutyna wśród wykonywanych zadań, przeciwników stających nam na drodze i kręcenia się po mapie. Trzeba robić przerwy xD

Diablo III - oceny

     Zanim wyjdzie dodatek, chciałabym przedstawić z mojego punktu widzenia wady i zalety tejże produkcji. Co ciekawe, wad jest więcej niż zalet, a mimo to gra dostała ode mnie 10/10 xD Pomijam fakt, że jestem fanatyczką tego typu gier oraz staram się nie do końca łączyć tej części z poprzednimi odsłonami.





PLUSY:

1. Klasy postaci - Blizzard odszedł od standardowych postaci wojownika, maga i łotrzyka. W sumie poza Diablo nie starał się być sztampowym. Mniszka, łowca demonów, barbarzyńca, szaman i czarownik nawiązują do postaci znanych z Diablo II, aczkolwiek są bardzo ciekawa odskocznia od "normalności" :P
2. Płeć - no wreszcie coś z tym zrobili! Jestem wybrednym typem, a możliwość doboru postaci względem płci jest dla mnie istnym wybawieniem xD Choć postacie są w porządku, to akrobacje w wykonaniu łowczyni na 20-centymetrowych szpilkach są dla mnie odpychające... podobnie ma się bebech szamana i dziadkowy barbarzyńca xD Dlatego dobrze jest mieć wybór.
3. Towarzysze - w Diablo II już mieli swoje miejsce, ale nie byli tak rozgadani, a i umiejętności nie można im było zmieniać/ustawiać. Tutaj natomiast otrzymaliśmy trójkę towarzyszy do wyboru (Eirena, wymiatasz! xD) posiadających własne cele, historię itp. Wiadomo, można wybrać umiejętności nabyte wraz z doświadczeniem, przekazać im odpowiedni sprzęt.. ale mimo to nadal mi czegoś w nich brakuje. 
4. Bossy - o tak, widać wyraźnie, że Blizz czerpał garściami z wyobraźni azjatów :P Rzeźnik może nie jest dobrym przykładem, ale Belial, Azmodan i Diablo już tak :D Do tego sporo potworów wygląda dość, hm, nietypowo dla amerykańskiej produkcji xD 
5. Przedmioty - a dokładniej ich różnorodność. Nie jest ich mało, nie jest ich dużo, a jest ich na tyle, że wystarczająco. Dodatkowo każda klasa ma swoje "narzucone" przedmioty, co jest ciekawym rozwiązaniem.
6. Tworzenie przedmiotów - choć prawie w ogóle nie korzystałam z usług kowala (taką tandetę tworzy, albo to ja mam pecha..), tak ze złotnika prawie cały czas xD Fajne rozwiązanie, aczkolwiek zalatuje już grami typu MMO..
7. Wydarzenia - ciekawe zdarzenie, misja dodatkowa, a w nagrodę exp, złoto i ewentualnie specjalne oferty u ocalonych kupców. Tak czy owak, zabija to monotonię i pozwala uzupełnić kieskę oraz pasek expa xD
8. Multiplayer - ciężko pisać o multiplayerze, skoro gra nie ma nawet singla xD Frustrujące, gdy jest awaria sieci bądź serwerów, a człek chce sobie pograć. Na duży plus zasługuje jednak to, iż przy ewentualnym wyrzuceniu z gry, zapamiętane zostają ostatnio znalezione przedmioty, nabite doświadczenie i tym podobne. Nie trzeba pilnować zapisywania gry co chwila, a i nowo wypadłe legendy nie znikną z ekwipunku ^^ Poza tym, nie ma to jak grać ze znajomymi :)
9. Emoty- z tym Blizz popłynął xD Dzięki klawiaturze numerycznej nasza postać może się przywitać, przeprosić, ponaglić czy też denerwować innych graczy. Czy już wspominałam o kierunku MMO..? :P
10. Wciąga! - slashery wciągają mnie niemiłosiernie, ale Diablo III ma w sobie coś takiego, że pomimo ogromu monotonii, spędziłam już przy niej ponad 1300 godzin >.<
11. Dubbing -  pomimo wkurzającej jak cholera Lei (jako Liara w ME była ok..), wszystkie głosy podłożone zostały niemal perfekcyjnie. W porównaniu z oryginałem wychodzą zdecydowanie lepiej xD

 MINUSY:

1.  Optymalizacja - twórcy zarzekali się, że Diablo III ruszy nawet na mikrofalówce, a tymczasem na netbooku spełniającym średnie wymagania gry nawet na najniższych ciął jak głupi. Podobnie na PC, który bezproblemowo i gładko ciągnie potężniejsze produkcje, czasem w nieodpowiednich momentach zdarzy mu się przycięcie..
2. Grafika - kolejne niespełnione kłamstwa Blizzarda. Miała zwalać z nóg, a tymczasem powala na kolana - bo wygląda jak sprzed lat. Sacred 2 spokojnie bije Diablo III na łeb na szyję jeśli chodzi o grafikę, Diablo natomiast przypomina Titan Questa sprzed lat...
3. Muzyka - a raczej jej brak. Trzy nuty na krzyż i to w "podniosłych" momentach. A jak już jakaś leci w tle, to słuchać się jej nie da. A World of Warcraft tak wymiata swoim audio...
4. Lokacje - miały być generowane losowo, całkiem różne i nie powtarzające się. W Diablo II było generowanie losowe świata, ale tutaj tego nie ma. Losowe są tylko wydarzenia i miejsca typu Lykeion czy jaskinie. 3/4 gry wygląda kartograficznie tak samo za każdym razem.
5. Braki pór dnia i zmian pogodowych - idziemy do lasu zawsze w nocy, przy bramie Wortham zawsze zmienia się łuna pożaru w standardowy wieczór itp. Nadaje to lokacjom monotonii.
6. Interakcja z otoczeniem - wypowiedzi śliniących się fanatyków sprzed kilku lat dawały jasno do zrozumienia, że będzie można rozwalać wszystko i wszędzie, co twórcy potwierdzili. Niestety, wyraźnie widać, jaką ścianę można zawalić, jaki kamień podnieść i jaki wóz wysadzić, ale jest to naprawdę znikome. I z czasem nudne.
7. Jeden zestaw broni na raz - Blizz chyba zapomniał o drugim, na zmianę. Każde szanujące się gry w stylu cRPG pamiętają o co najmniej jednym zestawie zapasowej broni. Biedny barbarzyńca nie może nosić pełnego wachlarza ulubionej broni, musi cieszyć się z dwuręcznego topora tylko..
8. Mikstury - mianowicie chodzi o zależność przywracanego zdrowia. Najlepsza, mityczna mikstura przywraca 12 500 punktów życia. Jak to się ma do 80 500 punktów postaci? Nijak. Do tego jeszcze tandetny cooldown napojów..
9. Statystyki GF i MF - jak to wygląda, kiedy postaci opancerzonej w zestaw do znajdowania złota i przedmiotów wypada mniej przedmiotów i złota, niż takiej samej, bez zestawu i z mniejszym współczynnikiem? Jeśli to szczęście, to po co w ogóle stosować takie statystyki..?
10. Potwory za darmo - nie widzę sensu w implementowaniu potworów, za których zabicie nie dostajemy doświadczenia - ba!, nawet tracimy bonusy za masakrę? Ze 117 potworów otrzymałam 1200 exp, podczas gdy normalnie tyle dostaje za zabicie 10? A to dlatego, że było tam kilka bezexpnych...
11. Multiplayer - pojawił się w plusach, ale ma też i swój minus. Multiplayer TYLKO dla 4 graczy. Czy to jakiś żart? Ewidentnie pod konsolę, gdzie więcej nie da rady na raz grać. Mam pięciu znajomych online i z każdym chcę zagrać, ale muszę wybrać tylko trzech... kpina!
12. Trafiające potwory - ile już razy zdarzyło mi się odbiec od atakującego potwora, być już dosyć daleko, ale i tak oberwać tym atakiem? Niejednokrotnie śmiertelnym? Ale postać już tak nie ma - jak potwór odbiegnie, to trzeba do niego podejść...
13. LEA!!!!! - tak skończonej, ciotowatej i frajerskiej kretynki to już dawno w grze nie spotkałam >.< Dzięki tej wspaniałej istocie wyłączyłam na stałe głosy w grze... kto w ogóle tworzył jej charakter? Kto ja projektował? Łeb bym urwała! Nie da się słuchać i czytać jej durnych tekstów, g**no robi potworom, a jej tryb rozkazujący doprowadza moją krew do wrzenia. I tylko klasa łowców potrafi tej debilce dowalić... jak to miło, że zdycha pod koniec trzeciego aktu i można ją zabić (Diablo jest spoko akurat xD) na końcu czwartego. Obawiam się jednak, że w dodatku zostanie cudownie odrodzona...
14. Głupie gadki - no cóż, teksty rodem z Pokemonów xD "Oddaj mi to i tamto, jam jest potężny bies z piekielnych czeluści, padnij przede mną na kolana" albo "Moi poddani pożrą twe ciało i kości, nic nie jesteś w stanie mi zrobić, ahahahahaha"... pozostawię to bez komentarza, to jest zbyt patetyczne i absolutnie poniżej zera.
15. Wygląd legendarnych przedmiotów - woła o pomstę do nieba. Miało być strasznie i gotycko, a wyszło śmiesznie i kolorowo... jak patrzę na tego łowcę w zestawie Iny, to zastanawiam się, dlaczego tak go spedalili...podobnie barbarzyńca w krótkich spodenkach z zestawu Nieśmiertelnego Króla albo szamanka z łysa czachą (co jeszcze jest do zniesienia). Spartaczyli prawie wszystkie przedmioty, jeśli o wygląd chodzi..
16. Statystyki legendarnych przedmiotów - znajdując kolejnego Skorna mam zaszczyt dowiedzieć się, że tym razem jest dużo słabszy niż mój obecny. Zawsze myślałam, że przedmiot legendarny, znamionowany historyjką o byłym właścicielu lub stwórcy, będzie identyczny, ile by się ich nie znalazło. Okazało się, że Blizz chciał być fajny i zrobił podróby. Możesz znaleźć tysiąc np. Skornów i każdy będzie inny... >.<
17. Buildy - wielce miało nie być szans na stworzenie optymalnego i najlepszego buildu dla każdej z klas. Otóż, biedactwa nie miały racji i internet aż kipi od wychwalanych tworów, po serwerach biegają postacie w identycznych przedmiotach z identycznymi skillami na pasku...
18. Monotonia - chociaż gra wciąga, pozostaje nadal monotonna. Po ukończeniu gry nie pozostaje nic innego jak nabijać exp na nudnych, powtarzających się lokacjach, farmić przedmioty na standardowych terenach i... i tyle w sumie. Diablo III nie oferuje nic poza tym. No, można jeszcze po raz n-ty przejść banalną kampanię.

Teflon, puzzle i pomysł...

     Zacznę może chronologicznie według tytułu... Taaaaak, cudowny i delikatny jak porcelana smartfon. Pójdzie na części. W przypływie wściekłości zbyt mocno położyłam go na blacie biurka i wystarczyło jedno niewielkie pęknięcie wewnętrznej matrycy, aby pożegnać się z tym ukochanym draństwem. Zdumiewające, jak w XXI wieku najważniejsze urządzenie dla człowieka może być tak kruche, że trzeba je starannie przechowywać, delikatnie użytkować i obchodzić się jak z jajkiem :/ No niestety, za głupotę trzeba płacić, a smartfony tanie nie są. Mogłabym oddać telefon do wymiany tej matrycy, ale z kilku względów tego nie zrobię. Po pierwsze, parę lat temu tak mi wymienili wyświetlacz, że obraz stał się blady i strasznie rzucał się przez to w oczy. Po drugie, każą sobie zapłacić za matrycę 50-100zł, do tego 100-200zł robocizna (ile w tym sprzęcie jest malutkich, delikatnych elementów! O.o). W ogólnym rozrachunku wolę do tego dołożyć stówkę i kupić smartfona za 400zł, nowego, aniżeli wydać około trzystu i wkurzać się na tandetne wykonanie... witamy w Polsce, gdzie lepiej kupić nowe, niż naprawić stare >.<

     Druga kwestia, puzzle. Skończyłam ostatnie, jakie mi zostały i muszę przyznać, że szybko sobie z nimi poradziłam. Pierwszego dnia zaczęłam, drugiego były już ukończone xD I byłyby jednymi z najładniejszych, gdyby nie ta paszczurzasta gęba :P Niestety, pani jest jak dla mnie brzydka, ale cała reszta skutecznie odwraca od tego uwagę xD

 

   
     I na zakończenie, parę słów o moim nowym przedsięwzięciu. A mianowicie, planuję wstawiać swoje własne, subiektywne oceny ukończonych gier. W sumie jest to blog o grach - taki był zamiar xD Ale poważnie, kiedy tylko znajdę sposób na ułożenie tego wszystkiego w bloggerze, od razu wezmę się do roboty :P

Tymczasem trzymajcie się ciepło, wiosna tuż-tuż :D